Έθιμο των Χριστουγέννων, η σφαγή του γουρουνιού, παραμονή των Χριστουγέννων, ήταν γιορτή για κάθε σπίτι, βοηθούσαν στην σφαγή και γείτονες γιατί ήταν δύσκολη υπόθεση να σφαγιαστεί το γουρούνι.
Απ’ το σφάγιο τίποτε δεν πήγαινε χαμένο.
Μετά το γδάρσιμο του ζώου που γινόταν με προσοχή, το αλάτιζαν και το άπλωναν να στεγνώσει, μ΄αυτό κατασκεύαζαν τα “γουρνοτσάρχα”.
Τα ψαχνά του ζώου τα μαγείρευαν και τα αποθήκευαν μέσα στο λίπος του ίδιου του ζώου, όπου συντηρούνταν για πολύ καιρό, “πασπαλάς”.
Στήν συνέχεια λιώναν το λίπος, “λίπα” το χρησιμοποιούσαν αντί για λάδι, γιατί κάποτε ήταν δυσεύρετο, ή γιατί στα ορεινά χωριά δεν υπήρχε παραγωγή, και στο τέλος της διαδικασίας της λίπας φτιάχναν τσιγαρίδες.
Η ουροδόχος κύστη του ζώου “φούσκα” φτιαχνόταν μπάλα των παιδιών για το παιχνίδι τους.
Απ’ το κεφάλι τα πόδια και την ουρά, φτιαχναν τον πατσά, “πηχτή”.
Απ τα έντερα του ζώου φτιαχνόταν λουκάνικα, και απ’ το παχύ έντερο “μπουμπάρια”.
Τίποτα δεν πήγαινε χαμένο! όλα τα κομμάτια του ζώου τα αξιοποιούσαν.